بیش از چهار قرن پیش، ویلیام شکسپیر با دیگران بر روی نمایشی درباره شخصیت تاریخی سر توماس مور همکاری کرد. در این نمایش، او سخنرانی را نوشت که در آن مور با شور و شوق از پناهندگان دفاع می‌کند و به مصیبت‌های آن‌ها اشاره می‌کند. به زمان حال برمی‌گردیم: حلب، در میانه جنگ داخلی سوریه. امیرا، یک جراح اطفال، در تاریک‌ترین روزهای این درگیری یک عمل نجات‌بخش انجام می‌دهد. از طریق یک چرخش غیرمنتظره سرنوشت، او و دخترش به شخصیت‌های مرکزی در داستانی خطرناک تبدیل می‌شوند که زندگی پنج خانواده را در چهار قاره به هم می‌پیوندد و تمام وجود آن‌ها را بازتعریف می‌کند. نسخه‌های این داستان در طول قرن‌ها تکرار می‌شوند. به همین دلیل، شکسپیر به درستی این مصیبت را "مورد بیگانگان" نامید.