سرژ مواتی فیلم خود را به عنوان "حماسه 'کودکان جاده‌ها'، سازندگان آینده که "روزی کشورهایی را عبور خواهند کرد که شبیه باغ‌ها خواهند بود" توصیف می‌کند، به عنوان یک دیالوگ شاعرانه-غیرمعمول که توسط بازیگران نسبتاً آماتور در طول مسیرهای خاکی بیان می‌شود...