شعری به الکل به عنوان وسیله‌ای برای بقا در این دنیا و به جوامع زودگذر ایجاد شده توسط نیاز ما به تنهایی نبودن. در شب کریسمس، بین ساعت شش عصر و چهار صبح، کلاوس ویلندهان افرادی را فیلم‌برداری می‌کند که از این جشن «باید» کنار گذاشته شده‌اند و در یک بار در سنت پاولی، هامبورگ جمع می‌شوند: رانندگان کامیون و فاحشه‌ها، مشتریان دائمی یا موقتی، یک مربی و یک بوکسور آماتور... همه به شدت در جستجوی خوشبختی، محبت و رابطه جنسی هستند.