یک فیلم رنگارنگ که تبعید را با شخصیت شاعر رمبو و انقلاب فمینیستی ترکیب می‌کند. مائوتنر می‌گوید: "این فیلم فوق‌العاده فکری است. یک افسانه-موسیقی-فلسفی-چانچادا". او همچنین تأکید می‌کند که این اثر به شدت بر longing برای برزیل و اراده تبعیدی‌ها برای بازگشت به وطنشان تمرکز دارد. این ایده از گفتگوهای بین موسیقیدان و پدرش نشأت گرفته است، "همیشه درباره پیش‌سقراطی‌ها صحبت می‌کردیم"، او به یاد می‌آورد. گلاوبر روچا بیان می‌کند که "دیمورژ" بهترین فیلم "از" و "درباره" تبعید است.