تنها چند دهه پیش، خانه‌های ارزان در نیویورک تقریباً ۲۵,۰۰۰ مرد را که در حاشیه جامعه زندگی می‌کردند، در خود جای داده بودند. امروز تعداد کمی از آن‌ها باقی مانده‌اند. فیلمساز مایکل دامینیک دوربین خود را به پشت درهای هتل آفتابی می‌برد، یکی از معدود پناهگاه‌های مقرون به صرفه برای بی‌خانمان‌ها و بدشانس‌ها، دنیایی که به نظر می‌رسد بیش از هشتاد سال است که درجا زده است. در اینجا ساکنان هتل در اتاقک‌های کوچک چهار در شش فوتی زندگی می‌کنند که سقف آن‌ها از توری مرغ ساخته شده است. با تمرکز بر چند نفر از ساکنان هتل آفتابی – از جمله یک زن ترنس که تمام پولش را برای جراحی‌های اضافی پس‌انداز می‌کند و یک مدیر هتل که به عنوان فیلسوف ساکن آن نیز فعالیت می‌کند – دامینیک تصویری بدون قضاوت از یک گروه متنوع از شخصیت‌ها ارائه می‌دهد که به یاد ماندنی هستند.