لامبرتو باوا در رم ، ایتالیا متولد شد و اولین نسل سوم فیلمسازان ایتالیایی بود. پدربزرگ او ، Eugenio Bava (1966-1886) ، در اوایل سینمای خاموش ایتالیایی ، یک هنرمند فیلمبرداری و اپتیک بود. پدر وی ، ماریو باوا (1914-1914) ، یک فیلمبردار افسانه ای ، طراح جلوه های ویژه و کارگردان بود. لامبرتو به عنوان دستیار شخصی پدرش وارد سینما شد و از "سیاره خون آشام ها" (1965) شروع کرد. کمی از او تجربه پدرش را بدست آورد ، که او را برای بیشتر بقیه فیلم هایش دستیار کارگردان کرد. او حتی فیلمنامه "شوک" (1977) ، آخرین فیلم تئاتر ماریو را نوشت که در سلامت ضعیف در حین فیلمبرداری ، ماریو اغلب بیماری را به وجود می آورد ، بنابراین لامبرتو می تواند چند صحنه ، بدون اعتبار را هدایت کند تا تجربه بیشتری کسب کند.

هر دو لامبرتو و ماریو درام ساخته شده برای تلویزیون "I Giochi del Diavolo: La Venere d'Ille" (1979) را کارگردانی کردند. هر دو در تلنگر ترسناک داریو آرژانتو "Inferno" (1980) کار می کردند ، که برای آن ماریو برخی از قطعات مجموعه رنگی از جمله سالن زیر آب را طراحی کرد و تمام جلوه های ویژه بصری را ایجاد کرد ، در حالی که لامبرتو به عنوان دستیار کارگردان آرژانتو کار می کرد. در اواخر سال 1979 ، لامبرتو اولین کارگردانی انفرادی خود را با "Macabre" (1980) انجام داد ، یک درام پرتحرک و هورر که بر اساس یک حادثه سال 1977 در نیواورلئان در مورد زنی که سرش عاشق خود را در فریزر نگه می دارد ، به طور شل و ول به طور شل و بر اساس یک حادثه 1977 در نیواورلئان. به گفته لامبرتو ، این پروژه به طور اتفاقی آغاز شد که تولید کننده Pupi Avati به او نزدیک شد تا کارگردانی و همچنین فیلمنامه را بنویسد ، که فقط شش هفته طول کشید و کارگردانی را انجام داد. "Macabre" در فوریه 1980 در ایتالیا برای بررسی های مختلط منتشر شد ، اما وی را به رسمیت شناختن پدرش ماریو به دست آورد. فقط دو ماه بعد ماریو باوا درگذشت و دوره ای در ساخت فیلم ایتالیایی به پایان رسید.

"Macabre" یک ضربه گیشه نبود و در نتیجه ، لامبرتو به کارگردانی دستیار بازگشت. او دوباره در سال 1982 با "Tenebrae" (1982) دوباره با داریو آرژانتو همکاری کرد. در سال 1983 به لامبرتو فرصتی برای کارگردانی فیلم دیگری با عنوان "تیغه در تاریکی" (1983) ارائه شد که یک هیجان انگیز راز خشونت آمیز بود که تنها در سه هفته با بودجه تنگ شلیک شد و تقریباً کاملاً در خانه دوست تهیه کننده فیلمبرداری کرد. بعد او کارگردانی اکشن "Blastfighter" (1984) را که در ایالت جورجیا فیلمبرداری شد ، کارگردانی کرد و بلافاصله پس از آن کارگردانی "فک" (1975)-تریلر شبیه "شیطان ماهی" (1984) را که در فلوریدا فیلمبرداری شد ، کارگردانی کرد. در هر دو فیلم ، لامبرتو صرفاً کارگردان استخدام بود و هیچ ارتباطی با فیلمنامه یا پایان تولید نداشت. او از نام مستعار "جان قدیمی جونیور" استفاده کرد برای این فیلم اخیر ، که ادای احترام به پدرش ماریو بود ، که اغلب از نام مستعار "جان م. قدیمی" استفاده می کرد. او از بهترین موفقیت تجاری خود تا به امروز با "شیاطین" (1985) ، تهیه شده توسط داریو آرژانتو ، که توسط Dardano Sacchetti ساخته شده و در غرب برلین فیلمبرداری شده است ، لذت برد. موفقیت بین المللی این فیلم به وی اجازه داد تا دنباله ای "شیاطین 2" (1986) را به نویسندگی ، تولید و کارگردانی انجام دهد. لامبرتو با "Delirium" (1987) به Thrillers Giallo بازگشت.

در اواخر دهه 1980 ، سینمای ایتالیا Moribund شد. لامبرتو ، مانند بسیاری از همکارانش ، به ساخت فیلم برای تلویزیون ایتالیایی روی آورد. او همچنین کارگردانی بازسازی "یکشنبه سیاه" پدرش (1960) را با عنوان "La Maschera del Demonio" (1990) انجام داد.

امروزه لامبرتو باوا همچنان زمان خود را بین کار تلویزیونی و چند فیلم تقسیم می کند و الهام بخش او از پدر فقیدش ، ماریو است.