کلارنس براون
(Clarence Brown)
کلارنس لئون براون (10 مه 1890 - 17 اوت 1987) کارگردان فیلم آمریکایی بود.
پس از خدمت به عنوان یک خلبان جنگنده و مربی پرواز در سرویس هوایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ جهانی اول ، به براون اولین اعتبار همکار خود (با تور تور) برای بازخرید بزرگ (1920) داده شد. بعداً در همان سال ، وی پس از مصدومیت تورنر در سقوط ، بخش عمده ای از آخرین Mohicans را کارگردانی کرد.
براون در سال 1924 به Universal نقل مکان کرد و سپس به مترو-گلدوین-مایر ، جایی که تا اواسط دهه 1950 ماند. در MGM او یکی از کارگردانان اصلی ستاره های زن اصلی آنها بود ، وی شش بار و گرتا گاربو هفت را به کارگردانی جوآن کرافورد رساند.
براون پنج بار برای شش فیلم (به زیر مراجعه کنید) برای یک جایزه آکادمی به عنوان کارگردان نامزد شد ، اما او هرگز اسکار دریافت نکرد. با این حال ، او بهترین فیلم خارجی را برای آنا کارنینا کسب کرد و در جشنواره بین المللی فیلم ونیز در سال 1935 بازی کرد.
فیلم های براون در مجموع 38 نامزد جایزه اسکار به دست آورد و نه اسکار کسب کرد. خود براون پنج نامزد جایزه اسکار برای شش فیلم دریافت کرد و در سال 1949 ، وی جایزه اسکار انگلیس را برای نسخه فیلم متجاوز ویلیام فاکنر در گرد و غبار دریافت کرد.
در سال 1957 ، براون جایزه جورج ایستمن را که توسط جورج ایستمن خانه به دلیل سهم برجسته در هنر فیلم اهدا شد ، اهدا کرد. براون به دلیل سرمایه گذاری در املاک و مستغلات خود یک مرد ثروتمند را بازنشسته کرد ، اما از تماشای فیلم های جدید خودداری کرد ، زیرا می ترسید که آنها ممکن است باعث شود او حرفه خود را مجدداً آغاز کند.
تئاتر کلارنس براون ، در محوطه دانشگاه تنسی ، به افتخار وی نامگذاری شده است. وی رکورد اکثر نامزدها را برای جایزه اسکار برای بهترین کارگردان بدون پیروزی در اختیار دارد.