آدری هپبورن (متولد آدری کاتلین روتون ؛ 4 مه 1929 - 20 ژانویه 1993) بازیگر و انسان دوستانه انگلیسی بود. او به عنوان یک نماد فیلم و مد شناخته شد ، وی توسط موسسه فیلم آمریکایی به عنوان سومین افسانه صفحه نمایش زن از سینمای کلاسیک هالیوود قرار گرفت و در سالن مشاهیر لیست بین المللی بهترین لباس قرار گرفت.

هپبورن در ایکسلز ، بروکسل ، به یک خانواده اشرافی متولد شد ، هپبورن بخش هایی از دوران کودکی خود را در بلژیک ، انگلیس و هلند گذراند. او از سال 1945 با سونیا گاسکل در آمستردام و با ماری رمبرت در لندن از سال 1948 تحصیل کرد. او شروع به اجرای برنامه به عنوان یک دختر کر در تولیدات موسیقی وست اند و سپس در چندین فیلم به نمایش گذاشت. او در تعطیلات رومی رومی (1953) در کنار گرگوری پک ، در کمدی رمانتیک ، در کنار گرگوری پک ، که او اولین بازیگر زن بود که برنده اسکار ، یک جایزه گلدن گلوب و یک جایزه BAFTA برای یک اجرا شد. در آن سال ، او همچنین در یک نمایشنامه برای عملکرد خود در Ondine جایزه تونی را برای بهترین بازیگر نقش اول زن کسب کرد.

او در تعدادی از فیلم های موفق مانند Sabrina (1954) بازی کرد ، که در آن همفری بوگارت و ویلیام هولدن به دلیل محبت خود به رقابت می پردازند. چهره خنده دار (1957) ، موزیکال که در آن قسمت های خودش را خواند. درام داستان راهبه (1959) ؛ صبحانه کمدی رمانتیک در تیفانی (1961) ؛ Thriller-Romance Charade (1963) ، روبروی کری گرانت. و موزیکال بانوی منصفانه من (1964). در سال 1967 او در فیلم The Thriller Wait To Dark ، دریافت جایزه اسکار ، گلدن گلوب و نامزدهای BAFTA بازی کرد. پس از آن ، او فقط گاهی در فیلم ها ظاهر می شد ، یکی از رابین و ماریان (1976) با شان کانری. آخرین اجراهای ضبط شده وی در سریال های تلویزیونی مستند در سال 1990 Gardens of the World با آدری هپبورن بود که برای او جایزه Primetime Emmy را برای دستاوردهای برجسته فردی - برنامه نویسی اطلاعاتی کسب کرد.

هپبورن در یک نقش اصلی سه جایزه BAFTA را برای بهترین بازیگر زن انگلیسی کسب کرد. وی به رسمیت شناختن حرفه فیلمبرداری خود ، جایزه دستاورد Lifetime BAFTA ، جایزه گلدن گلوب سسیل B. دمیل ، جایزه دستاورد زندگی بازیگران صفحه نمایش و جایزه ویژه تونی را دریافت کرد. او یکی از تنها هفده نفر است که جوایز آکادمی ، امی ، گرمی و تونی را به دست آورده است. بعداً در زندگی ، هپبورن بخش اعظم وقت خود را به یونیسف اختصاص داد ، که از سال 1954 به آن کمک کرده بود. بین سالهای 1988 و 1992 ، وی در برخی از فقیرترین جوامع آفریقا ، آمریکای جنوبی و آسیا کار کرد. در دسامبر سال 1992 ، وی به عنوان یک سفیر حسن نیت یونیسف ، مدال آزادی ریاست جمهوری ایالات متحده را دریافت کرد. یک ماه بعد ، وی در سن 63 سالگی در خانه خود در تولوچناز ، وود ، سوئیس در اثر سرطان زائد در تولوچناز ، وود ، سوئیس درگذشت.