ژان پیر Mocky (6 ژوئیه 1929-8 اوت 2019) ، نام مستعار ژان پاول آدام موکویسکی ، کارگردان ، بازیگر ، فیلمنامه نویس و تهیه کننده فرانسوی بود.

Mocky در نیس ، فرانسه به والدین مهاجر لهستانی ، ژان زیلینسکا و آدام موکویجوسکی متولد شد. پدرش یهودی بود و مادرش کاتولیک بود.

Mocky به عنوان بازیگر در فیلم سال 1955 Gli Sbandati و در بسیاری از فیلم های دیگر ، از جمله برخی از مواردی که او نیز کارگردانی کرده بود ظاهر شد (Solo ، L'Albatros ، L'Ombre D'Une Chance ، Un Linceul N'a Pas de Poches). فیلم او در سال 1987 Le Miraculé در سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم برلین وارد شد.

او به عنوان بازیگر سینما و تئاتر شروع کرد. به طور خاص ، او در Les Casse-Pieds ژان Dréville (1948) ، Orphée ژان Cocteau (1950) و Bernard Borderie's The Mask of Gorilla (1957) بازی کرد. اما به ویژه در ایتالیا بود که وی به لطف نقش وی در من وینتی توسط میکل آنژلو آنتونیونی ، مشهور شد.

وی پس از کار به عنوان دستیار با لوچینو ویسکونتی در Senso (1954) و فدریکو فلینی در لا استرادا (1954) ، او اولین فیلم خود را با نام La Tête Contre Les Murs (1959) نوشت و قصد داشت خود را کارگردانی کند ، اما تهیه کننده ترجیح داد این وظیفه را به Georges Franju واگذار کند. وی سال بعد را با Les Dragueurs (1959) کارگردانی کرد. از آن زمان ، او هرگز متوقف نشده است.

در اوایل دهه 1960 ، او توانست با کمدی های دیوانه وار مانند یک Parishioner Funny (1963) و La Grande LeSive (1968) به مخاطبان گسترده ای برسد. پس از ماه مه 1968 ، او به فیلم های تاریک تر با Solo (1969) روی آورد ، که در آن گروهی از تروریست های جوان چپ افراطی را نشان می دهد ، سپس L'Albatros (1971) که نشان دهنده فساد سیاستمداران است.

در دهه 1980 ، او با یک فیلم محکوم به فیلم ، یک سال قبل از درام هیزل ، زیاده روی برخی از هواداران فوتبال (à mort l''rbitre ، 1984) و یک کمدی که ریاکاری را در اطراف زیارت برای لورد محکوم می کند ، به موفقیت بازگشت. در دهه 1990 و 2000 ، فیلم های او با موفقیت کمتری روبرو شدند ، اما Mocky با اشتیاق بسیار شلیک کرد.

در ابتدا ، فیلم های او به قیام علیه محدودیت های تحمیل شده توسط جامعه اختصاص یافت. بعداً ، او بر روی فارس متمرکز شد ، همانطور که در بونسویر جایی که الکس بی خانمان (میشل سرلول) وانمود می کند که عاشق کارولین لزبین (کلود جید) است تا میراث خود را از بستگان هموفیبی خود نجات دهد.

سینمای Mocky ، که اغلب طنزآمیز و جزوه ای است ، به طور کلی از حقیقت جامعه الهام می گیرد. او با منابع کمی کار کرد و خیلی سریع فیلمبرداری کرد. او با Bourvil (یک کلیسای خنده دار ، شهر ترس غیرقابل توصیف ، La Grande LeCive و The Stallion) ، فرناندل (مبادله و زندگی) ، میشل سیمون (The Red Ibis) ، Michel Serrault (دوازده فیلم از جمله Le Miraculele) ، Francis Soean Blanche (پنج فیلم از جمله JACKILILLILLILLILLINIL) (GACKELINET MAILIL) کار کرد. فیلم ها) و با ستارگان کاترین دنوو (عامل مشکل) ، کلود جید (بونسویر) ، جین بیرکین (نویر کامه لو سوونیر) ، ژان مورو (لو میراکول) و استفان آدران (فصول لذت).

در سال 2010 ، او جایزه هنری-لانگلوئیس را برای کل حرفه خود و جایزه Alphonse Alphonse Allais 2013 دریافت کرد. جشنواره بین المللی فیلم های فیلم در بلفورت در سال 2012 و Cinémathèque Française در سال 2014 گذشته نگر کامل را به او اختصاص داد.

وی در 8 آگوست 2019 درگذشت.

منبع: مقاله "Mocky Jean-Pierre" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، دارای مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.